Teamleren

 

Auteur: Thijs Homan

Het behoeft geen betoog dat het effectief functioneren en leren van teams een levensvoorwaarde is voor organisaties. Goed functionerende teams hebben een lerend en probleemoplossend vermogen dat groter is dan de som van de individuele lerende en probleemoplossende vermogens, zo is de redenering. Daarmee kunnen teams dus in principe complexere vraagstukken aan dan individuen.
Jarenlang heb ik met veel ontzag gekeken naar facilitators en groepsbegeleiders die schijnbaar met het grootste gemak konden zien of groepen zich in de ‘forming-’, ‘storming-’, ‘norming-’ of ‘performingfase’ bevonden. En die op basis daarvan precies leken te weten welke interventies er noodzakelijk waren ‘om de groep verder te helpen in haar ontwikkeling’. Steeds moest ik met lichte wanhoop concluderen dat ik die fasen niet zag. Totdat de publicaties van Connie Gersick mij opeens een heel ander beeld gaven van de dynamieken en fasen van groepsontwikkeling en teamleren. Eind tachtiger, begin negentiger jaren van de vorige eeuw werden haar belangwekkende bijdragen over de non-lineairiteit van veranderprocessen gepubliceerd in enkele tijdschriften. Daarover gaat deze bijdrage.

 




 



Meer over teammanagement? - klik hier