Binnen de samenleving voelt een grote groep mensen zich niet vertegenwoordigd.Het is gissen naar de redenen dat ze zijn afgehaakt, misschien waren ze nooit aangehaakt. Deze groep doet hoe dan ook niet mee. Je voelt constant hun afwezigheid. Ze gaan niet stemmen of vertonen grillig stemgedrag. Ze laten zich niet horen als ze worden uitgenodigd, want ‘er wordt toch niet naar ons geluisterd’. Of ze overschreeuwen zichzelf ongenuanceerd en gefrustreerd als ze een podium krijgen, omdat ‘het, verdorie, tijd is om je stem te laten horen’. Nee, ze stemmen niet toe door te zwijgen. Onmacht en onvrede drijft hen. Groeit deze groep en is de kloof nog overbrugbaar?