Je kunt de kleuren (niet) overstijgen

 

De namen van Léon en mij zullen voor de buitenwereld altijd verbonden blijven, vooral door het handboek Leren Veranderen (1999, 2006, 2015). Het kleurendenken springt daarin het meest in het oog. Toch ontstaat zoiets vanuit een onderstroom van gedeelde opvatingen: dat ons vak een ambacht is waarin oefening kunst baart, dat je lerend in het vak moet staan om effectief te blijven en dat je wetenschap en praktijk verbindt om robuuste taal te vinden voor wat we doen. En ook, tijdens het samen schrijven: dat een goed gesprek of een nieuw idee ontstaat doordat je niet zomaar hetzelfde denkt en je dat waardeert. Die onderstroom kleurt ook het kleurendenken: een model tussen praktijk en wetenschap, bedoeld om van te leren, spanning op te zoeken en betekenis te geven. Nu Léon met emeritaat gaat, kan ik niet anders dan stilstaan bij de groei van het kleurendenken.
Met die onderstroom in gedachten.